طرفداران انیمه مانند پروانه‌ها به سوی شعله‌ای درخشان و خروشان جذب قهرمان‌هایی می‌شوند که از همان کیفیت تزلزل‌ناپذیری برخوردارند. حمله به تایتانارن جیگر: اراده برای ارتکاب اعمال خشونت ناپذیر به خاطر آزادی خود. اما اغلب اوقات طرفداران نمی دانند که گاهی انیمه هایی با داستان های غیرخشونت آمیز می توانند به همان اندازه معنادار و هیجان انگیز باشند. به همین دلیل آن را بسیار آزاردهنده دیدم که طرفدارانی که زمانی خشونت را در آن جشن می گرفتند حماسه وینلند، مجموعه ای که استودیوهای انیمیشن Mappa و Wit را با آنها به اشتراک می گذارد AoT، سریال را به کلی کنار گذاشت زیرا فصل دوم «قوس کشاورزی» آن به اندازه فصل اولش پر زرق و برق و خشن نیست. در حالی که بسیاری از کسانی که این نمایش را رها کردند ادعا می کنند که انیمه “قطع شد” زیرا حماسه وینلند به اندازه فصل اولش اکشن ندارد، بیزاری سریال از خشونت چیزی است که آن را به یکی از بهترین انیمیشن های سال تبدیل می کند.
بیشتر بخوانید: 30 بهترین انیمیشن دهه، رتبه بندی شده
فصل دوم از حماسه وینلند جنگجوی وایکینگ ترسناک تورفین را می بیند که زمین های مزرعه یک مرد ثروتمند را به عنوان برده کار می کند. تورفین در طول دوران بردگی خود به یک حقیقت دلخراش پی می برد: جاده طولانی مایل مردانی که او در تعقیب انتقام مرگ پدرش سلاخی کرده بود، منجر به نابودی او شد.
تورفین ممکن است در فصل اول آن سگ را در خود داشته باشد، اما وقتی دوباره با اسپیت فایر وایکینگ ها متحد می شویم، می بینیم که او تبدیل به پوسته ای از جنگجوی وحشتناکی شده است که زمانی بوده است. طبیعت سرکش او مرده است. چشمانش عبوس تر است. بدنش ضعیفه پیروزی پیروزی که شاهد مربی خود و مردی بود که پدرش را کشت، اسکلاد، مردن به دست یک مرد دیگر اراده خود را برای زندگی شکست داده است. اما چیزی که تورفین را بیش از هر چیز دیگری آزار می دهد این است که او احساس می کند لیاقت زندگی را ندارد که بتواند تاوان اعمال خشونت آمیز خود علیه دیگران را بپردازد.
در حالی که تورفین برای آزادی خود تلاش می کند، توسط بردگانی احاطه شده است که به اندازه او رنج کشیده اند. اما برخلاف آنها، چمدان تورفین بسیار سنگین‌تر می‌شود، زیرا، حتی در رویاهایش، او توسط اجساد جنگجویان و غیرنظامیان تسخیر شده است که ناامیدانه از او می‌پرسند چرا باید آنها را بکشد. در گذشته، تورفین می‌توانست خشونت خود را به عنوان راهی برای جلب لطف آسکلاد توجیه کند و فرصت دیگری برای گرفتن جان خود در یک دوئل به دست آورد. حالا تورفین حتی مطمئن نیست که بتواند توضیح دهد که چرا بدون فکر این همه مردم را به قتل رساند.
تورفین تنها کسی نیست که در مزرعه کتیل رنج می برد. همنوعان او اینار (که بهترین دوست او نیز هست) و آرنهید اگر نه بیشتر از تورفین، به همان اندازه تحمل کرده‌اند، زیرا مردان خشن مانند او در وهله اول دلیل برده بودن آنها هستند. اینار و آرنهید هر دو شاهد کشته شدن عزیزانشان به دست وایکینگ های تشنه به خون بوده اند.
علیرغم اینکه خون ریزی دلیلی برای تحقیر اینار و آرنهید از جنگ بود، چنین جنایاتی برای وایکینگ هایی مانند تورفین هرگز بد نبود. از طرف دیگر، جنگ برای نورسمن ها به عنوان یک میدان آزمایش عمل می کند که در آن پیروزمندان غنایم را بر اساس شایستگی تعداد افرادی که سلاخی کردند و فروختند، درو می کنند، یا برای مرگ یک جنگجو که به آنها اجازه ورود به والهالا را می دهد، رقابت می کنند. این ذهنیت خود ویرانگر چیزی است که توسط قهرمانان انیمه در نمایش هایی که قلمرو موضوعی مشابهی را پوشش می دهند، تداوم یافته است. حماسه وینلند.
چرخه خشونت به ندرت در انیمه های محبوب شکسته می شود
تورفین به سختی اولین شخصیت انیمه ای است که خشونت غیرانسانی علیه دشمنان و تماشاگران بی گناه را سازماندهی می کند. شما می توانید مسیر ویرانی تورفین را در شخصیت هایی مانند آینه مشاهده کنید کد Geass‘ للوچ در بریتانیا یا اخیراً، AoT‘s ارن جیگر. للوچ و ارن مانند تورفین اکثریت جوانی خود را صرف انتقام می کنند. للوچ امیدوار است که روزی ملت خود را از سلطنت ظالمانه پدرش رهایی بخشد، در حالی که ارن قصد دارد با تمام جهان جنگ کند تا اجازه دهد مردمش تحت انقیاد و بردگی قرار گیرند. در طول راه، هر دو قهرمان داستان، افراد بی گناه و نزدیک ترین افراد را قربانی می کنند تا به اهداف خود برسند و پس از گرفتن انتقام، به مرگ نابهنگام خود برسند.
للوچ و ارن زمانی که هر دو با اعمال بی‌رحمانه‌ای که دیگران را در تعقیب رویاهای آتشین خود در معرض آن قرار می‌دادند، بسیار دور شده بودند. با این حال، تورفین متوجه می شود که فقط به این دلیل که کارهای وحشتناکی انجام داده است، به این معنی نیست که او قادر به تغییر نیست. این واقعیتی است که اکثر شخصیت های انیمه هرگز فرصتی برای مدیتیشن ندارند.
حماسه وینلند چرخه خشونت را می شکند
در مزرعه کتیل است که تورفین یک برنامه زندگی جدید می سازد: خلاص شدن از جهان از جنگ و برده داری. تورفین پس از فاش کردن مراسم تجلی خود برای اینار، اعتراف می کند که هدف والای جدید او آرزوی خوبی است و تحقق بخشیدن به آن غیرممکن است. با این حال، تورفین معتقد است که راهپیمایی برای یافتن وینلند، سرزمین مرفهی که پدرش زمانی به دلیل عدم نیاز به اسلحه یا برده داری از آن خبر داده بود، با دیگرانی که مایل به زندگی در چنین بهشتی هستند، تغییرات مثبتی را برای جهان به همراه خواهد داشت. تورفین می‌خواهد کفاره بدهد و برای انجام این کار، او معتقد است که باید بیش از آنچه که با واقعیت بخشیدن به وینلند از دست داده است، به دنیا بازگرداند.
هنگامی که فرصتی برای گرفتن توپ و ترک مزرعه کتیل پیش از شروع یک جنگ تمام عیار در پایان فصل دوم به او داده شد، تورفین در عوض تصمیم می گیرد کمی بیشتر در مزرعه بماند تا با اسیر سابق خود و پادشاه جدید دانمارک صحبت کند. ، کانوت، از حمله به مردان نگهبان مزرعه کتیل. من نمی دانم که آیا تلاش تورفین برای صحبت بدون جوتسو به ثمر می رسد یا خیر، اما می گویم که تلاش شجاعانه او برای متوقف کردن چرخه خشونتی که زندگی او و اطرافیانش را آزار داده است، سخت تر است. با شکوه از هر نبردی که او در فصل اول سریال انجام داده بود.
زیباترین قسمت داستان تورفین این است که رشد او تمام نشده است. نه با یک شوت از راه دور. به همین دلیل است که امیدوارم طرفدارانی که سریال را رها کرده اند، مایل باشند که آن را دوباره انتخاب کنند، تا در صورت تمدید انیمه برای فصل سوم احتمالی، مانند من در سواحل سفر تورفین به سمت بعدی هیجان زده شوند. شورز تورفین هرگز فکر نمی کرد اگر درس های حیاتی و سختی که او در حین زحمت کشیدن در مزرعه ای برای 24 قسمت طاقت فرسا و زیبا آموخت، نبود، به آن دست یافت.
