اولین کاری که در دیابلو IV بتا سعی در رول کردن بود. پس از 30 سال بازی، دو چیز مهم را درونی کرده ام: همیشه پشت آبشار را چک کنید، و غلت زدن همیشه سریعتر از راه رفتن است. پس غلت زدم. و آن بود سریعتر و بعد دوباره سعی کردم غلت بزنم و نتوانستم… تا پنج ثانیه دیگر. اگر در آن لحظه یک کی اف سی دابل داون می خوردم از شوک بیرونش می ریختم. اما من اینطور نبودم، بنابراین در عوض با تمام وجودم به آرامی ناله می کردم.
دیابلو IV‘s dodge-roll اکنون مانند سایر توانایی ها فقط یک توانایی فعال است. می‌توانید قطعاتی از وسایل را پیدا کنید که به شما هزینه‌های اضافی می‌دهند تا بتوانید چندین بار متوالی فرار کنید، اما در غیر این صورت بیش از ۸۰ درصد از زمان خود را در نبرد یک اردک نشسته خواهید بود. برای بازیکنان رایانه شخصی، که قبلاً هرگز به یک جاخالی دسترسی نداشتند، ممکن است مانند یک چیز عجیب و غریب جدید احساس شود که فقط تا آنجا آزاردهنده است که فضای هاتبار را اشغال می کند که در آن توانایی دیگری می تواند خنک شود. با این حال، به عنوان یک پخش کننده کنسول، به نوعی عذاب آور است.
دیابلو III در ابتدا یک جاخالی رول هم نداشتم. تا زمانی که بازی به PS3 و Xbox 360 منتقل شد، بلیزارد یکی را اضافه کرد تا به بازیکنان کنسول کمک کند به جای کلیک‌های دقیق و سریع که توسط همتایان رایانه‌های شخصی خود که دارای ماوس و کیبورد هستند، زنده بمانند. چوب آنالوگ سمت راست را حرکت دهید و هر زمان که خواستید در آن جهت جاخالی دهید. دیابلو III نقص های زیادی داشت اما این یکی از آنها نبود.
Nerfing Dodge-roll in دیابلو IV با عواقبی همراه است بدترین حالت این است که تا زمانی که گزینه خاصی را در منوی تنظیمات خاموش نکنید، شخصیت شما همچنان سر شما فریاد می‌زند که چطور هنوز آماده طفره رفتن دوباره نیستند. بدترین حالت دوم این است که در حالی که در مبارزه نیستم، فقط می توانم هر 10-15 قدم جاخالی بدهم، و من را در داخل می کشد. فقط میخوام سریعتر برم همچنین واقعاً هیچ فریم شکست ناپذیری وجود ندارد، مانند دوج رول در بیشتر بازی‌های سرکش و اکشن مانند روح تاریک. آتش‌سوزی‌ها بیشتر احساس تنبیه می‌کنند. بارها به طور غریزی از یک حمله طفره رفته ام تا متوجه شوم که باید آن را برای قدرت کشنده تری در ناحیه اثر که یک رئیس می خواست آزاد کند، ذخیره می کردم.
G/O Media ممکن است کمیسیون دریافت کند
در عین حال، خنک شدن مطمئناً مرا در مورد کاری که در آن انجام می‌دهم متفکرتر کرده است دیابلو، حتی اگر بتا دائماً مرا با معجون های شفابخش غیر ضروری دوش می داد. با بازی یک بربر، زمان هایی که می توانستم جاخالی بدهم تاثیرگذارتر بود. به جای صرفاً اسپم کردن بدون فکر، مجبور شدم کمی بیشتر تاکتیکی بازی کنم، تغییری که کاملاً نابجا نیست دیابلو IVبه طور کلی کالیبراسیون جدید تر و سنگین تر Sanctuary است.
اولین رئیس جهانی بتا، Ashava the Pestilent، یک نمونه کامل بود. هرکسی که وارد آن مبارزه می‌شد که آماده نبود الگوی حمله موجودی شبیه اژدها را بیاموزد و جاخالی دادن خود را برای ضربه‌های تیغه و چنگال او ذخیره کند، به مرگی سریع و تحقیرآمیز مرد. این ممکن است، در دراز مدت، حتی ممکن است احساس شود خوب برای پیدا کردن یک بارگیری که در آن بتوانم سه یا چهار بار جاخالی را ذخیره کنم و سپس آنها را به صورت استراتژیک در طول یک مبارزه توزیع کنم.
بیرون آمدن از دیابلو IVبا این حال، من هنوز مطمئن نیستم که اولین آخر هفته بتا است. شاید بازی‌های دیگر من را خراب کرده باشند، اما افعال اصلی خاصی در بازی‌های اکشن وجود دارد و جاخالی دادن یکی از آنهاست. مالیات دادن به آن مانند یک لوکس تقریباً احساس بیگانگی می کند، مانند اینکه به بازیکنان یک پرش دوبار انجام دهید و سپس کاری کنید که دومی فقط یک بار دیگر کار کند.
دیابلو در اطراف سازماندهی شده است لذت ساده و در عین حال پایان ناپذیر کلیک برای کشتن، زیرا حملات ارسال هرزنامه برای پاره کردن انبوهی از دشمن بسیار رضایت بخش است. طفره رفتن از آنها نیز همینطور است، به همین دلیل است که من دوست دارم خیلی بیشتر از این کار انجام دهم. یا شاید من به نفع خودم بیش از حد یک لوت گیمر با مغز نرم هستم. یک وعده غذایی بدون سبزیجات چیست؟
